நடைபாதைக் கடையோரம்
நாம் நடக்கும் பாதையோரம்
விடைதெரியா கேள்விகளை
விழிகளில் சுமந்தபடி
உடையின்றி உணவின்றி
உடலுழைத்து வேர்வைசிந்தி
தடைகளே பாதைகளாய்
தவித்திடும் காட்சிகளும்
குடையாக வானமே
குளிருக்கு கைகளே
இடையிடையே ஆயிரமாய்
இன்னல்களும் சூழுகின்ற
முடைநாற்றம் வீசுகின்ற
மூடத்தனம் கவ்வுகின்ற
அடையாளம் நடைபாதை
அவர்வாழ்க்கை பரிதாபம்

நாளெல்லாம் பூக்கட்டி
நற்கூந்தல் ஏறா பெண்
பால்விற்று பிழைப்போரும்
பால்குடிக்க வழியில்லை
வீடுகட்டும் உழைப்பாளர்
வீதிகளில் இராக்கழிப்பார்
நாடுவிட்டு நாடுவந்து
நாளெல்லாம் உழைப்பவர்கள்
கேடுகெட்ட சமூகத்தில்
பசித்திருக்க வழியில்லை
பாடுபடும் பாட்டாளி
படுத்துறங்க வழியில்லை

சித்திரங்கள் இரசித்திடலாம்
சிலிர்த்தும்நாம் எழுதிடலாம்
பத்துநூறு காவியங்கள்
பாடிடலாம் பாவியங்கள்
முத்திரைகள் பதித்திடலாம்
முழுமையாய் மகிழ்ந்திடலாம்
எத்தனையோ சோகங்களை
எல்லோரும் சுமந்தபடி
இத்தரையில் வாடுகின்றார்
இதற்கொரு விடிவிலையோ?
நடைச்சித்திரங்கள்
நமக்கெல்லாம் பாடங்கள் !

அமைதியாய் உறங்கிய

ஆளில்லாத தோப்பில்

அலையடித்தது போலொரு

அச்ச பேரொலி

ஆழ்ந்த நித்திரையில் இருந்த

ஆலமரம்

ஆதவனின் ஒளிக்கீற்றுகளால்

சோம்பல் முறித்தது

ஒவ்வொரு பறவையாக

கடமை உணர்வோடு

காலி செய்யத் தொடங்கின

தத்தம் இருப்பை.

எறும்புகள்

உணவுக் கடத்தலை தொடங்கின

காக்கைகள் உறவை அழைத்தன

எங்கிருந்தோ வந்த

பாங்கு ஒலி

நேரத்தை சொல்லி

நித்திரை கலைத்தது.